Kerst in een warm bad op het strand

Vakantie Coromandel Peninsula: deel 1

Deze vakantie hebben we gevierd op Coromandel Peninsula, het Coromandel schiereiland. Strand, zee, rotsen en mooie natuur in landelijk gebied waren het vooruitzicht.

Zaterdag
Deze ochtend hebben we na creatief inpakken met 4 mensen (Maggi Mag, Sacha van Dalen, Stefan Tapperwijn en ikzelf), 4 snorkelsets, 4 backpacks, 4 slaapzakken, 4 matjes, 2 tenten, overige tassen, kook- en eetgerei in een niet al te ruime auto (Roxy) koers gezet richting Kauaeranga Valley. Onderweg hebben we geluncht aan Lake Taupo, waarna ik het stuur een tijdje in handen heb genomen, maar mijn lange benen bleken deze houding niet heel lang vol te houden en dus nam Sacha het weer over. ’s Avonds hebben we tegen schemer onze tent opgezet op een campsite van DOC (Department of Conservation) in Kauaeranga Valley en na rijst met kip was het wel mooi geweest.

Zondag
Zondagochtend konden we heel relaxt opstaan en rustig aan doen. ’s Middags stond een hike van 3 uur op de planning. De tenten en slaapspullen werden meegebracht, omdat we zouden overnachten op een kleine campsite die bij de Pinnacles Hut hoorde. De hike begon in bosachtig gebied en eindigde in een meer open rotsachtige vlakte hoger op de bergen voorzien van struikgewas. Wat deze hike uniek maakte voor mijn verblijf in Nieuw Zeeland waren de uit rots gevormde trappen, die zowel door humaan ingrijpen als door waterstromen tot stand waren gekomen. Nadat de tent was opgezet hebben we bij een stroompje geluncht. Vervolgens was het tijd voor de Pinnacles Walk. Met één gedeelde tas voor wat waterflessen was het heerlijk vrij lopen en viel de steile wandeling best mee. Op de top van de Pinnacles hebben we genoten van een schitterend uitzicht. Twee uur later waren we terug bij onze tent en hebben de dames wat gebadderd in het stroompje. In de relatief luxe hut was voldoende materieel om goed te kunnen koken. De maaltijd was vanwege de bepakking echter heel simpel: pasta, rode saus en tonijn uit blik. Toch smaakte het naar meer!

Maandag
Na een snel ontbijt hebben we het tentenkamp weer opgeslagen en zijn we via de Billy Goat Track terug naar de campsite gelopen waar we met Roxy hadden afgesproken. We reden een klein stukje tot we bij de Wainora Kauri Track kwamen. Hier besloten we nog de 3 uur durende Wainora Kauri Track te doen. We moesten in dit bos enorm veel aangelegde trappen op om ons doel te bereiken. De moeite werd beloond: twee kolossen van bomen. Zelfs de dikke boom van Verwolde stelt niets meer voor na deze Kauri bomen gezien te hebben. De dikste was 5,5 mensomarmingen dik, waarbij vermeld moet worden dat we geen pogingen hebben ondernomen om de hoogte te meten. De terugweg zijn we rennend de trappen af gegaan, een nieuwe ervaring op mijn kisten. Hierna zijn we naar Thames gereden. In de Pak’nSave hebben we boodschappen gedaan voor een week. Dit zorgde voor een nog grotere uitdaging om het in de auto te krijgen. Dankzij de inpakkunsten van Sacha konden we, weliswaar in ietwat ongemakkelijke houdingen, door rijden naar onze volgende camping. Daar kwam ik helaas tot de ontdekking dat mijn slaapmatje zoek was. Oeps! Een hele lieve Sacha bood aan om met mij terug te rijden naar de laatste plek waar we het voor het laatst buiten de auto hadden gehad. We reden eerst naar de parkeerplaats in Kaueranga Valley waar Roxy haar langste tijd had doorgebracht: niets. Teleurgesteld en met weinig hoop reden we door naar de parkeerplaats van de Wainora Kauri Track. Sapperedosio! Daar lag mijn groene slaapmat precies op de plek waar Roxy die dag had uitgerust. Het was anderhalf uur heen-en-weer rijden en in die tijd hebben we tientallen possums gezien, waarvan één zo dom was om zich door Roxy te laten pletten. Sacha en ik waren dus een kiwi-ervaring rijker. Rond middernacht kwamen we terug op de camping en hadden we eindelijk ons avondeten: Mexicaanse taco’s gevuld met sla, uitjes, gehakt, zure room, kaas en tomaat.

Dinsdag
Na drie dagen zonder douche en een beplakt gevoel kun je raden hoezeer ik verlangde naar een wasbeurt. Die ochtend heb ik daarom een heerlijke skinny dip gedaan in de rivier waaraan onze campsite gelegen was. Hierna hebben we samen met Roxy genoten van kerstmuziek en kwamen we goed in de kerststemming onderweg naar Hahei. Na een gezellig ritje hebben we daar ingecheckt in de Tatahi Lodge. Hoe blij was ik met de wetenschap dat we hier drie nachten zouden verblijven! Wat een kwaliteit kregen we terug voor de relatief lage kosten voor een dergelijk hostel, een aanrader mocht je ooit in Hahei komen! Na het opmaken van de bedden zijn we eerst naar de haven van de Ferry Landing en naar Cooks Beach gegaan. Op de terugweg naar het hostel hebben we de afslag gepakt naar een winery. Goed idee! We kregen van een ‘crazy kiwi’ te horen dat niet het kiwifruit de ware kiwi experience is, maar dat we pas echt ingeburgerd zouden zijn als we de feijoa hadden geproefd. Dus kregen we tussen de wijntjes door wat hapjes van deze vrucht. Het was bijzonder lekker. Hij bleek ook nog een alcoholische variant te hebben met 50% appel cider en 50% feijoa. Nog lekkerder! Na de wijnproeverij was het tijd voor een pizza uit een steenoven. Mijn smaakpapillen kwamen niets te kort. We kochten een fles wijn en een fles feijoa liquor die later wel van pas zouden komen. Na wat zwemmen in de zee, zonnen op het strand, een lekkere douche, bloemkoolstamppot met heel veel knoflook, een kaartspel en wat appen met familie en vrienden thuis kon ik heerlijk slapen.

Eerste kerstdag
Die ochtend zijn we naar de paradijselijke Cathedrals Cove gewandeld, alwaar een geheel eigen invulling aan het kerstgebeuren werd gegeven. Sacha en Stefan hebben een zeer geslaagde zandsculptuur gemaakt van een sneeuwpop met kerstmuts. Een mooi plaatje als kerstfoto. Na een lunch bij Tatahi Lodge zijn we naar Lonely Bay gegaan om te snorkelen. Omdat mijn masker kapot was al voordat ik hem kon gebruiken, moest ik helaas mijn tijd invullen met zonnen en schelpen zoeken. Bij terugkomst in Tatahi Lodge werd gehoor gegeven aan een Achterhoeks/Twentse kersttraditie met een pannenkoekenbuffet. Vervolgens gingen we met twee van het Hostel geleende schoppen op weg naar Hot Water Beach. Op advies waren we twee uur voor hoogtij aanwezig, maar helaas deden de rijen auto’s en mensen bij aankomst al vermoeden dat het erg druk zou zijn. Ongelooflijk, hoe ongeveer tweehonderd mensen als een stel bezetenen een kuil groeven op het strand. Toen ik deze waanzin zag had ik bijna geen zin meer. Maar we zochten een geschikte plek en ik besloot maar gewoon mee te doen. Al snel hadden we de smaak te pakken en een aardige kuil gegraven. Helaas was het echter niet op een optimale plek, waardoor we vrij lauw water hadden. De buren boden aan om onze tussenmuur af te breken zodat we één grote badkuip zouden delen. Goed plan. Zo kregen wij voldoende aanvoer van warm water en konden zij wat afkoelen. Het water dat de badkuip binnen stroomde kwam letterlijk stomend uit de grond. Een ultiem levensgenietermoment toen de fles feijoa liquor werd aangebroken. Hierna hebben we nog heerlijk gebodysurft. Het koude zeewater maakte het nog aanlokkelijker om weer in de badkuip te gaan liggen. Zowaar bood een eerder ontmoette Duitse vriend nog een glas rode wijn aan. ’s Avonds hadden we pasta met rode saus als diner, waarna met het spel Boonanza een einde aan de dag kwam.

Volgende keer de tweede helft van mijn vakantie!