Oud&Nieuw met vuur zonder werk
Blijf op de hoogte en volg Maarten
08 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Palmerston North
De rest van mijn vakantie, een weekend op de Whanganui River en meer…
Tweede kerstdag
Na het ontbijt heb ik bij een Snorkel-winkel om de hoek een oud masker gehuurd en daarbij een optie tot koop met korting op een nieuw masker bedongen. Dit keer zijn we in Gemstone Bay gaan snorkelen. Mijn eerste snorkelervaring ooit was super. We zagen prachtige en diverse vissoorten en planten. Het weer viel wat tegen met weinig zon en veel ‘showers’. Niets is echter zo veranderlijk als het weer in Nieuw Zeeland. Toen we op het punt stonden om naar het hostel te gaan voor een wasje brak de zon door. We zijn naar Stingray Bay gegaan om te relaxen op het strand. Tijdens het snorkelen hier hebben we zelfs een flink aantal roggen gezien. De middag eindigde toch weer met veel regen en dus zijn we naar het hostel gegaan om een was te draaien. Ondertussen hebben we de tijd nuttig besteed door via internet accommodaties te boeken voor de rest van de vakantie: twee nachten Wankawau Bay Camping Grounds, twee nachten Stony Bay Campsite en twee op Colville Farm Campsite. Mijn gehuurde snorkelmasker heb ik teruggebracht en met korting heb ik een nieuw masker gekocht. Het avondmaal op tweede kerstdag was een spinaziestamppot met worstjes.
Vrijdag
’s Nachts had het hevig geregend en alle was was dus helaas flink nat. De kleding hebben we daarom zo lang mogelijk laten hangen en om 10:00 uur moesten we uitchecken. Tijd voor een volgend rondje door de supermarkt, ditmaal in de New World in Whitianga (‘Wh’ spreek je uit als ‘F’). We trakteerden ons zelf op een hele kip als lunch, omnomnomnom! Vervolgens zijn we naar Opito gereden, waar we vlakbij de Red Bay hebben gesnorkeld. Hier hebben we een angstaanjagende mega rog gezien. Indrukwekkende spanwijdte (zo’n 2 meter), helemaal niet zo plat als de doorsnee rog en een kop met gigantische ogen! Na wat ‘barefoot’ over de rotsen klimmen zijn we via Te Kerenga nog meer noordwaarts gereden naar Waikarau en hebben daar in schemer onze tent opgezet. De rijst met kip en chilisaus was heerlijk. Hierna hebben we een aantal flessen wijn opengetrokken en op onze rug in het gras naar de sterrenhemel gekeken. Toen de camping al aardig stil begon te worden zijn we nog naar de zee gelopen om daar een nieuwe skinny dip te doen. We hadden niet verwacht in zee ook nog sterren aan te treffen, maar we zagen toch echt duizenden kleine lichtjes. Het bleken ‘glow algae’ en ze creëerden dezelfde sfeer als de glow worms. Deze algae bleken op te lichten (in de goede zin) bij bewegingen in het water.
Zaterdag
Na een lange roes en een goed ontbijt zijn we op weg gegaan. Onderweg zijn we een track ingelopen waarvan we dachten dat het een korte route naar een uitkijkpunt zou zijn, aangezien borden ontbraken. Na een half uur wandelen waren we echter nog nergens en dus zijn we maar weer terug gegaan naar de auto. We vervolgden onze weg naar Whangapoua voor twee bezichtingen: de Sawmill en New Chums Beach. We vragen ons nog steeds af hoe het kan dat we na een lange zoektocht de Sawmill nooit hebben kunnen vinden. New Chums Beach bracht een ander probleem. Op een bord werd geadviseerd hier niet binnen 2 uur vóór of na hoogtij naar toe te gaan. Het was juist rond hoogtij en dus besloten we eerst te lunchen en daarna een poging te wagen. Na de lunch zijn we met het water tot onze middel een stroompje overgestoken en na een korte wandeling bij het strand aangekomen. Het was een schitterende baai met gelukkig weinig andere bezoekers. We hebben een frisse duik in zee genomen, voor snorkelen waren de golven te wild. Op het strand hebben we hierna met rotsen en keien nog jeu des boules gespeeld. ’s Avonds hebben we een pastasalade met sla, avocado, tomaat, ui, knoflook, plakjes vlees en een beetje pesto gegeten. Het regende en dus hebben we ons zeil gebruikt om een waterdicht dak te maken, vastgeklemd tussen de achterdeuren van Roxy en aan de andere kant stokken met een lijn van de buren als steunpilaar.
Zondag
Deze ochtend werd ik al vroeg wakker door een zware regenbui met storm. Het had de hele nacht geregend en graafmachines groeven sleufjes bij de buren om het water af te voeren. Het ontbijt was niet erg comfortabel en het inpakken van de tenten en Roxy waren wat lastig. We besloten naar de Westkust van Coromandel te rijden in de hoop daar wat zon te zien. We zijn naar het meest noordelijke punt gereden en naar Fletchers Bay. Daarna zijn we het hele stuk weer terug gereden naar de campsite bij Stony Bay (net voorbij Sandy Bay). Bij aankomst scheen gelukkig de zon en konden we de tenten en kleding laten drogen. Ondertussen hebben we gezwommen in Stony Bay en een verfrissende douche genomen. Het avondeten was lekker Hollands met aardappelen met broccoli, wortelen, ui en knoflook.
Maandag
Deze ochtend werden we in tegenstelling tot de vorige uit de tent gebrand en hadden we een heerlijk pannenkoeken ontbijt. Hierna hebben we Coromandels Coast Walk gedaan (ongeveer 6 uur return) van Henry’s Hill (het grasveld waar onze tenten stonden) naar Fletchers Bay. Op de heenweg hebben we veel stukken in de buurt van de kust gelopen. De terugweg zijn Sacha, Stefan en ik via een mountainbike track in het binnenland terug gelopen. Het begin was zeer steil bergop en eindigde dus met een geweldig uitzicht op zee in bijna alle richtingen. Vanaf de top waren het vooral steile afdalingen met soms erg gladde rotsachtige paden. Op de plek waar de camping weer in zicht kwam (sneller dan verwacht) stonden oude wildgroeiende bomen die erg deden denken aan de ‘enten’ uit de Lord of the Rings. Ze konden zo maar eens met elkaar beginnen te praten. Bij terugkomst hebben we een verfrissende duik in zee genomen, gevolgd door een koude douche. Het diner (rijst met butter chicken) was simpel maar heerlijk.
Dinsdag
Oudjaarsdag begon met een goed ontbijt en het inpakken van al onze spullen. Daarna zijn we over de smalle en gevaarlijke gravelwegen van Coromandel vertrokken in de richting van Colville. Na een relatief korte rit zijn we gearriveerd op Colville Farm Camp, gelegen in een schitterende landelijke omgeving. Na ons geïnformeerd te hebben bij de balie zijn we naar een strand (Witaigi?) op 10 minuten rijden gegaan om lekker te zwemmen en bakken in de zon. Hierna zijn we naar Coromandel Town gereden voor een ijsje, het aanvullen van onze drankvoorraad en om Roxy van een energieboost te voorzien. Op de terugweg zijn we nogmaals kort op een strandje geweest waarna we op de camping een heerlijke (en warme) douche hebben genomen. Het restjes diner met aardappelen, worstjes, paprika, tomaat, tonijn en pesto salade was een gekke combinatie, maar nog steeds lekker. Na een wijntje en een biertje zijn we de weg overgestoken naar de buren van de campingboer. Hier was een New Years Eve’s feest met een mooi stel Kiwi’s en import bij elkaar. De één was nog bezopener (letterlijk en figuurlijk) dan de ander. Ze waren al dronken toen wij arriveerden en het echte feest nog moest beginnen. Het was deze avond flink afgekoeld, dus het voelde niet eens zo anders dan Oud&Nieuw in Nederland. Men had ondanks een total ‘fire ban’ wel een vuurtje aangestoken in een vuurkorf. Van vuurwerk was geen sprake. Op de achtergrond klonk wat rauwe muziek. Aan het einde van de avond hebben we de mensen vergezeld in de hooischuur waar de muziek vandaan kwam. Hier werd echte (Rock’n Roll style) pure muziek gemaakt met drum, piano, elektrische gitaar en een goede zanger. Een mooie afsluiting van 2013
Woensdag
Happy new year! Het was al een tijdje zonnig weer voordat ik wakker was. Tijdens het ontbijt regende het helaas een beetje. Deze dag gingen Sacha, Stefan en Maggi paardrijden en ondertussen zou ik een hike lopen van ongeveer 2 uur in de richting van de Misty Falls of de Pothole Falls. Toen brak de hemel open (arme paardrijders). De regen kwam met bakken naar beneden en ik besloot maar in de tent te blijven om te genieten van het getik en dit verhaal alvast op papier te zetten. Ik bedacht me dat ik het vuurwerk helemaal niet had gemist. Het is ook een onzinnige traditie, ontzettend veel geld uitgeven om nog meer rotzooi de lucht in schieten.
Donderdag
We zijn ’s middags naar een grote fair geweest, waar we wat hebben rondgelopen. Helaas kwam een einde aan deze mooie vakantie en zijn we deze terug naar Palmy gereden. Gelukkig kon ik al weer uitkijken naar het eerstvolgende weekend!
9 – 12 januari
Op donderdagavond reden Sacha, Stefan, Maggi, Pieter en ik naar de Mangahuia campsite (dezelfde als waar ik voorafgaand aan de Tongariro Crossing ook heb geslapen). De volgende ochtend zouden we beginnen aan een driedaagse tocht op de Whanganui River. Die vrijdag werden we op afgesproken plek opgewacht door een vage rrrreggae vent met rrrasta haar. Op het moment dat we de auto uitstapten maakte hij een vaag handgebaartje en zijn auto kwam in beweging. Plankgas reed hij de weg op waar we zojuist vanaf waren gekomen en wij zetten de achtervolging in. Na een klein half uur reden we een parkeerplaats op. Dit was de nieuwe locatie van het bedrijf (Wades Landing) en hier konden we onze auto achterlaten. Alle spullen moesten in de ‘barrels’ (waterdichte tonnen) worden ingepakt en de grote voorwerpen (zoals mijn slaapmatje) konden in ‘dry bags’. Na een klein uurtje hadden we de koffie op en was alles gereed voor vertrek. Met een heel typisch oud diesel busje werden we vervoerd naar het startpunt. De rrrasta reed als een rrazende en laat ik zeggen dat zijn rijstijl ook vrij typisch was. Een uurtje rijden had hij gezegd. Het moet gezegd worden, we haalden dat wel. De rrrasta deed voor hoe we de twee kano’s en de kayak moesten inpakken. En we konden op weg. De oevers waren soms rotsachtig en soms begroeid met gras of bomen. Af en toe kwamen we een verdwaalde geit tegen. De tocht was zeer mooi en werd onderbroken door twee overnachtingen. De rivier was relatief rustig, afgezien van een aantal ‘rapids’ die voor wat overvloedig water in de kano of kayak zorgden. Op de derde en laatste dag (zondag) besloten we een aantal stukken zeer rustig aan te doen en ons af te laten drijven zonder ons in te spannen. Vijf minuten voor aankomst vond Pieter het nodig nog even kopje onder te gaan met zijn kayak. We hielpen de rrrasta met het opbergen van de spullen en hij bracht ons met het gammele busje weer terug naar onze auto. Een zeer geslaagde verlenging van de vakantie.
De laatste weken van januari en de eerste van februari kreeg ik de kans om koeien te melken op de proefboerderij. Hiermee verdiende ik meteen een leuk zakcentje bij. Op dag één was het melken in deze 50-stands carrousel melkstal behoorlijk aanpoten op een relatief lage draaisnelheid. Verschil met het melken thuis is dat de melkapparatuur hier tussen de achterpoten van de koeien door wordt aangesloten. Een aantal melkbeurten later kon ik hogere snelheden ook aan. In totaal duurde het melken van de 600 koeien inclusief schoonspuiten van de melkstal, wachtruimte en alle uitlooppaden zo’n drie uur in de ochtend (05:30-08:30) en zo’n tweeënhalf uur in de middag (14:00-16:30). Twee mensen melken de drie gescheiden kuddes, waarbij het aansluiten van de koeien wordt afgewisseld met het ‘sprayen’ (met een jodium mengsel) van de uier bij de uitgang. Gedurende deze weken ben ik wat drukker geweest met de stage en het melken en ben ik in de weekenden dus niet veel meer op stap geweest. In het weekend van mijn verjaardag heb ik nog wel possums geschoten en was ik dus een ware kiwi-ervaring rijker. Mijn stage is helemaal afgerond en morgen kan ik als afgestudeerde samen met Jantina aan mijn rondreis beginnen.
Hier moeten jullie het voorlopig mee doen. De komende weken heb ik niet vaak internet en ben ik te druk met genieten van het Zuider-eiland.
Cheers!
Maarten
Tweede kerstdag
Na het ontbijt heb ik bij een Snorkel-winkel om de hoek een oud masker gehuurd en daarbij een optie tot koop met korting op een nieuw masker bedongen. Dit keer zijn we in Gemstone Bay gaan snorkelen. Mijn eerste snorkelervaring ooit was super. We zagen prachtige en diverse vissoorten en planten. Het weer viel wat tegen met weinig zon en veel ‘showers’. Niets is echter zo veranderlijk als het weer in Nieuw Zeeland. Toen we op het punt stonden om naar het hostel te gaan voor een wasje brak de zon door. We zijn naar Stingray Bay gegaan om te relaxen op het strand. Tijdens het snorkelen hier hebben we zelfs een flink aantal roggen gezien. De middag eindigde toch weer met veel regen en dus zijn we naar het hostel gegaan om een was te draaien. Ondertussen hebben we de tijd nuttig besteed door via internet accommodaties te boeken voor de rest van de vakantie: twee nachten Wankawau Bay Camping Grounds, twee nachten Stony Bay Campsite en twee op Colville Farm Campsite. Mijn gehuurde snorkelmasker heb ik teruggebracht en met korting heb ik een nieuw masker gekocht. Het avondmaal op tweede kerstdag was een spinaziestamppot met worstjes.
Vrijdag
’s Nachts had het hevig geregend en alle was was dus helaas flink nat. De kleding hebben we daarom zo lang mogelijk laten hangen en om 10:00 uur moesten we uitchecken. Tijd voor een volgend rondje door de supermarkt, ditmaal in de New World in Whitianga (‘Wh’ spreek je uit als ‘F’). We trakteerden ons zelf op een hele kip als lunch, omnomnomnom! Vervolgens zijn we naar Opito gereden, waar we vlakbij de Red Bay hebben gesnorkeld. Hier hebben we een angstaanjagende mega rog gezien. Indrukwekkende spanwijdte (zo’n 2 meter), helemaal niet zo plat als de doorsnee rog en een kop met gigantische ogen! Na wat ‘barefoot’ over de rotsen klimmen zijn we via Te Kerenga nog meer noordwaarts gereden naar Waikarau en hebben daar in schemer onze tent opgezet. De rijst met kip en chilisaus was heerlijk. Hierna hebben we een aantal flessen wijn opengetrokken en op onze rug in het gras naar de sterrenhemel gekeken. Toen de camping al aardig stil begon te worden zijn we nog naar de zee gelopen om daar een nieuwe skinny dip te doen. We hadden niet verwacht in zee ook nog sterren aan te treffen, maar we zagen toch echt duizenden kleine lichtjes. Het bleken ‘glow algae’ en ze creëerden dezelfde sfeer als de glow worms. Deze algae bleken op te lichten (in de goede zin) bij bewegingen in het water.
Zaterdag
Na een lange roes en een goed ontbijt zijn we op weg gegaan. Onderweg zijn we een track ingelopen waarvan we dachten dat het een korte route naar een uitkijkpunt zou zijn, aangezien borden ontbraken. Na een half uur wandelen waren we echter nog nergens en dus zijn we maar weer terug gegaan naar de auto. We vervolgden onze weg naar Whangapoua voor twee bezichtingen: de Sawmill en New Chums Beach. We vragen ons nog steeds af hoe het kan dat we na een lange zoektocht de Sawmill nooit hebben kunnen vinden. New Chums Beach bracht een ander probleem. Op een bord werd geadviseerd hier niet binnen 2 uur vóór of na hoogtij naar toe te gaan. Het was juist rond hoogtij en dus besloten we eerst te lunchen en daarna een poging te wagen. Na de lunch zijn we met het water tot onze middel een stroompje overgestoken en na een korte wandeling bij het strand aangekomen. Het was een schitterende baai met gelukkig weinig andere bezoekers. We hebben een frisse duik in zee genomen, voor snorkelen waren de golven te wild. Op het strand hebben we hierna met rotsen en keien nog jeu des boules gespeeld. ’s Avonds hebben we een pastasalade met sla, avocado, tomaat, ui, knoflook, plakjes vlees en een beetje pesto gegeten. Het regende en dus hebben we ons zeil gebruikt om een waterdicht dak te maken, vastgeklemd tussen de achterdeuren van Roxy en aan de andere kant stokken met een lijn van de buren als steunpilaar.
Zondag
Deze ochtend werd ik al vroeg wakker door een zware regenbui met storm. Het had de hele nacht geregend en graafmachines groeven sleufjes bij de buren om het water af te voeren. Het ontbijt was niet erg comfortabel en het inpakken van de tenten en Roxy waren wat lastig. We besloten naar de Westkust van Coromandel te rijden in de hoop daar wat zon te zien. We zijn naar het meest noordelijke punt gereden en naar Fletchers Bay. Daarna zijn we het hele stuk weer terug gereden naar de campsite bij Stony Bay (net voorbij Sandy Bay). Bij aankomst scheen gelukkig de zon en konden we de tenten en kleding laten drogen. Ondertussen hebben we gezwommen in Stony Bay en een verfrissende douche genomen. Het avondeten was lekker Hollands met aardappelen met broccoli, wortelen, ui en knoflook.
Maandag
Deze ochtend werden we in tegenstelling tot de vorige uit de tent gebrand en hadden we een heerlijk pannenkoeken ontbijt. Hierna hebben we Coromandels Coast Walk gedaan (ongeveer 6 uur return) van Henry’s Hill (het grasveld waar onze tenten stonden) naar Fletchers Bay. Op de heenweg hebben we veel stukken in de buurt van de kust gelopen. De terugweg zijn Sacha, Stefan en ik via een mountainbike track in het binnenland terug gelopen. Het begin was zeer steil bergop en eindigde dus met een geweldig uitzicht op zee in bijna alle richtingen. Vanaf de top waren het vooral steile afdalingen met soms erg gladde rotsachtige paden. Op de plek waar de camping weer in zicht kwam (sneller dan verwacht) stonden oude wildgroeiende bomen die erg deden denken aan de ‘enten’ uit de Lord of the Rings. Ze konden zo maar eens met elkaar beginnen te praten. Bij terugkomst hebben we een verfrissende duik in zee genomen, gevolgd door een koude douche. Het diner (rijst met butter chicken) was simpel maar heerlijk.
Dinsdag
Oudjaarsdag begon met een goed ontbijt en het inpakken van al onze spullen. Daarna zijn we over de smalle en gevaarlijke gravelwegen van Coromandel vertrokken in de richting van Colville. Na een relatief korte rit zijn we gearriveerd op Colville Farm Camp, gelegen in een schitterende landelijke omgeving. Na ons geïnformeerd te hebben bij de balie zijn we naar een strand (Witaigi?) op 10 minuten rijden gegaan om lekker te zwemmen en bakken in de zon. Hierna zijn we naar Coromandel Town gereden voor een ijsje, het aanvullen van onze drankvoorraad en om Roxy van een energieboost te voorzien. Op de terugweg zijn we nogmaals kort op een strandje geweest waarna we op de camping een heerlijke (en warme) douche hebben genomen. Het restjes diner met aardappelen, worstjes, paprika, tomaat, tonijn en pesto salade was een gekke combinatie, maar nog steeds lekker. Na een wijntje en een biertje zijn we de weg overgestoken naar de buren van de campingboer. Hier was een New Years Eve’s feest met een mooi stel Kiwi’s en import bij elkaar. De één was nog bezopener (letterlijk en figuurlijk) dan de ander. Ze waren al dronken toen wij arriveerden en het echte feest nog moest beginnen. Het was deze avond flink afgekoeld, dus het voelde niet eens zo anders dan Oud&Nieuw in Nederland. Men had ondanks een total ‘fire ban’ wel een vuurtje aangestoken in een vuurkorf. Van vuurwerk was geen sprake. Op de achtergrond klonk wat rauwe muziek. Aan het einde van de avond hebben we de mensen vergezeld in de hooischuur waar de muziek vandaan kwam. Hier werd echte (Rock’n Roll style) pure muziek gemaakt met drum, piano, elektrische gitaar en een goede zanger. Een mooie afsluiting van 2013
Woensdag
Happy new year! Het was al een tijdje zonnig weer voordat ik wakker was. Tijdens het ontbijt regende het helaas een beetje. Deze dag gingen Sacha, Stefan en Maggi paardrijden en ondertussen zou ik een hike lopen van ongeveer 2 uur in de richting van de Misty Falls of de Pothole Falls. Toen brak de hemel open (arme paardrijders). De regen kwam met bakken naar beneden en ik besloot maar in de tent te blijven om te genieten van het getik en dit verhaal alvast op papier te zetten. Ik bedacht me dat ik het vuurwerk helemaal niet had gemist. Het is ook een onzinnige traditie, ontzettend veel geld uitgeven om nog meer rotzooi de lucht in schieten.
Donderdag
We zijn ’s middags naar een grote fair geweest, waar we wat hebben rondgelopen. Helaas kwam een einde aan deze mooie vakantie en zijn we deze terug naar Palmy gereden. Gelukkig kon ik al weer uitkijken naar het eerstvolgende weekend!
9 – 12 januari
Op donderdagavond reden Sacha, Stefan, Maggi, Pieter en ik naar de Mangahuia campsite (dezelfde als waar ik voorafgaand aan de Tongariro Crossing ook heb geslapen). De volgende ochtend zouden we beginnen aan een driedaagse tocht op de Whanganui River. Die vrijdag werden we op afgesproken plek opgewacht door een vage rrrreggae vent met rrrasta haar. Op het moment dat we de auto uitstapten maakte hij een vaag handgebaartje en zijn auto kwam in beweging. Plankgas reed hij de weg op waar we zojuist vanaf waren gekomen en wij zetten de achtervolging in. Na een klein half uur reden we een parkeerplaats op. Dit was de nieuwe locatie van het bedrijf (Wades Landing) en hier konden we onze auto achterlaten. Alle spullen moesten in de ‘barrels’ (waterdichte tonnen) worden ingepakt en de grote voorwerpen (zoals mijn slaapmatje) konden in ‘dry bags’. Na een klein uurtje hadden we de koffie op en was alles gereed voor vertrek. Met een heel typisch oud diesel busje werden we vervoerd naar het startpunt. De rrrasta reed als een rrazende en laat ik zeggen dat zijn rijstijl ook vrij typisch was. Een uurtje rijden had hij gezegd. Het moet gezegd worden, we haalden dat wel. De rrrasta deed voor hoe we de twee kano’s en de kayak moesten inpakken. En we konden op weg. De oevers waren soms rotsachtig en soms begroeid met gras of bomen. Af en toe kwamen we een verdwaalde geit tegen. De tocht was zeer mooi en werd onderbroken door twee overnachtingen. De rivier was relatief rustig, afgezien van een aantal ‘rapids’ die voor wat overvloedig water in de kano of kayak zorgden. Op de derde en laatste dag (zondag) besloten we een aantal stukken zeer rustig aan te doen en ons af te laten drijven zonder ons in te spannen. Vijf minuten voor aankomst vond Pieter het nodig nog even kopje onder te gaan met zijn kayak. We hielpen de rrrasta met het opbergen van de spullen en hij bracht ons met het gammele busje weer terug naar onze auto. Een zeer geslaagde verlenging van de vakantie.
De laatste weken van januari en de eerste van februari kreeg ik de kans om koeien te melken op de proefboerderij. Hiermee verdiende ik meteen een leuk zakcentje bij. Op dag één was het melken in deze 50-stands carrousel melkstal behoorlijk aanpoten op een relatief lage draaisnelheid. Verschil met het melken thuis is dat de melkapparatuur hier tussen de achterpoten van de koeien door wordt aangesloten. Een aantal melkbeurten later kon ik hogere snelheden ook aan. In totaal duurde het melken van de 600 koeien inclusief schoonspuiten van de melkstal, wachtruimte en alle uitlooppaden zo’n drie uur in de ochtend (05:30-08:30) en zo’n tweeënhalf uur in de middag (14:00-16:30). Twee mensen melken de drie gescheiden kuddes, waarbij het aansluiten van de koeien wordt afgewisseld met het ‘sprayen’ (met een jodium mengsel) van de uier bij de uitgang. Gedurende deze weken ben ik wat drukker geweest met de stage en het melken en ben ik in de weekenden dus niet veel meer op stap geweest. In het weekend van mijn verjaardag heb ik nog wel possums geschoten en was ik dus een ware kiwi-ervaring rijker. Mijn stage is helemaal afgerond en morgen kan ik als afgestudeerde samen met Jantina aan mijn rondreis beginnen.
Hier moeten jullie het voorlopig mee doen. De komende weken heb ik niet vaak internet en ben ik te druk met genieten van het Zuider-eiland.
Cheers!
Maarten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
