Rondreis!!

Al een tijd hebben jullie niet veel van me vernomen. Dat komt omdat ik het geweldig naar mijn zin heb gehad en druk ben geweest met rondreizen. Hier volgt een uitgebreid verslag.

Zaterdag 8 maart heb ik met Natalie Butcher en Henk Jan Lieftink de Beehive Creek Walkway (ongeveer 2-3 uur) gedaan in Pohangina Valley. Daarna heb ik de laatste voorbereidingen voor de rondreis gedaan en mijn auto (Henry) gestofzuigd en gewassen met hulp van mijn lieftallige assistente en huisgenote Judith. Zondagochtend ben ik naar het vliegveld gereden om mijn charmante vriendin op te halen. Een leuk weerzien en thuis heb ik haar het huis en de jungle (een niet onderhouden tuin) laten zien. Daarna zijn we op de fiets gesprongen voor een rondje langs de rivier en Massey University. Op de terugweg hebben we wat rondgekeken bij de ‘Aviary’ (vogels) in het park en zijn we naar het winkelcentrum en de supermarkt geweest. De volgende ochtend was het tijd om Henry in te pakken voor vertrek naar Tongariro National Park. ’s Middags rond 15:00 uur hebben we hem volgetankt en zijn we op weg gegaan naar Mangahua DOC camping ($6,- pp) waar we onze tent hebben opgezet. Ook hebben we het nieuwe brandertje voor de eerste keer gebruikt en het was dus spannend of we ons eten warm zouden krijgen. Gelukkig werkte het prima. Dinsdagochtend zijn we om 09:00 uur van start gegaan met de Tongariro Crossing. Het weer was uitstekend: droog, stralende zon en geen enkele wolk aan de lucht. Ondanks de vele drinkpauzes en wat oponthoud door een aantal lastig te passeren oudere mensen waren we rond 12:30 al bij de Red Crater. Bij het punt waar we goed uitzicht hadden op de Blue Lakes zijn we omgedraaid en om 15:30 uur waren we weer terug bij de auto en konden we weer terugrijden naar Palmy.

De volgende ochtend hebben we onze spullen ingepakt en zijn we naar Wellington gereden. Daar hebben we ingecheckt in Rowena’s Lodge ($24 pp in een zespersoons ‘dormitory’), mooi centraal en met gratis parkeerplaats. Vervolgens zijn we naar Te Papa National Museum gelopen. Dit museum geeft een goede indruk wat Nieuw Zeeland te bieden heeft. Hierna zijn we langs de kade terug gelopen naar het hostel. Die donderdagochtend moesten we voor 08:00 uur ingecheckt zijn bij onze Ferry Interislander. Na enige tijd wachten konden we de auto parkeren onderin de boot. Vanaf dek 7 hadden we vervolgens een mooi uitzicht op zee en de kustlijn van eerst het Noordereiland en drie uur later ook het Zuidereiland. Na aankomst in Picton hebben we eerst wat rondgelopen in de haven. Daarna zijn we begonnen aan de eerste kilometers op het Zuidereiland en via de Queens Charlotte route naar Nelson gereden. Onderweg zijn we af en toe gestopt, zoals bij de Totura walk (ongeveer een half uur) waar ik lekker in een riviertje heb gezwommen. We hebben de tent opgezet op Nelson Camping ($18,- pp) gelegen aan zee, waarna we hebben gekookt en gerelaxt. Vrijdag zijn we na het uitslapen en ontbijt naar het strand gegaan. Hierna hebben we een wandeling gedaan naar het ‘centre of New Zealand’. Vervolgens zijn we doorgereden naar Ruby Bay vlakbij Mapua. Daar hebben we onze tent op gezet bij McKee Memorial Reserve Camping Ground ($6,- pp) aan de kustlijn. Na het avondeten hebben we nog een strandwandeling gemaakt. De zaterdag zijn we begonnen met een bezoek aan de I-site van Motueka. Daar hebben we geïnformeerd naar de wandelmogelijkheden en het weersvooruitzicht. Het bleek een goed idee om te vragen naar het weer, aangezien een cycloon boven het Noordereiland in zuidelijke richting koerste. Het front zou aan het eind van de middag al het gebied bereiken waarin wij ons bevonden en de hele zondag zou het weer weer bar en boos zijn. We besloten een droog onderkomen te regelen en boekten twee nachten in het hostel tegenover de I-site. Na een bezoek aan de supermarkt hebben we ingecheckt in Hat Trick Lodge ($35,- pp per nacht). Daarna zijn we naar het Abel Tasman National park gereden en begonnen aan een wandeling (ongeveer vier uur return) naar Apple Tree Bay. Onderweg hebben we super mooie natuur gezien. Op de terugweg zijn we nog naar Apple Split Rock geweest. De volgende dag regende en waaide het inderdaad hevig en was het dus niet verkeerd dat we in een hostel zaten. Voordeel van het nadelige weer was dat we nu alle tijd hadden om een aantal dingen uit te zoeken en globaal te bedenken wat we de komende weken en vooral de eerstvolgende dagen wilden doen. Bij de I-site hebben we voor de maandag een watertaxi geboekt die ons af zou zetten ergens in het Abel Tasman Park. Op maandagochtend zijn we vroeg vertrokken bij Hat Trick Lodge en van Motueka naar Totaranui gereden (ongeveer 2 uur rijden). Om 10:00 uur zijn we aangekomen, keurig op tijd voor de watertaxi. We hebben alvast de tent opgezet op een grote DOC-camping ($6,- pp). Daarna werden we om 10:45 opgepikt door Aquataxi. De kapitein wees ons op de blauwe pinguin en de zeeleeuwen met hun pups die we onderweg tegenkwamen. We zijn afgezet op Bark Bay, waar we om 11:30 begonnen aan onze wandeling over een deel van de Abel Tasman Coastal Track. Het spannende was het gegeven dat we binnen een bepaalde tijdsmarge moesten oversteken van Awaroa naar Totaranui. Tussen 15:30 en 18:20 zou het laagtij zijn en konden we de oversteek maken zonder te hoeven zwemmen. Onderweg hebben we voldoende kunnen genieten van de natuur en op het strand van Onetahuti hielden we een pauze voor een lunch en duik in zee. Daarna zijn we doorgelopen naar Awaroa, waar we om 16:30 de baai overstaken met het water tot aan onze enkels. We hadden dus goed getimed. Tegen 18:30 kwamen we aan bij de DOC camping in Totaranui, waar we alleen nog hoefden te koken. Deze dag ruilen we Abel Tasman National Park in voor Golden Bay. Tijdens een bezoek aan de I-site werden we getipt om een picknickdiner op het strand van Wharakiki Beach te houden. Onderweg hebben we een wandeling gedaan bij Te Waikoropupu Springs (half uur) waar je het meest heldere water van Nieuw Zeeland kunt vinden. Het water was ‘crystal clear’. Hierna hebben we de Pupu Hydro Walkway gedaan (anderhalf uur), bij een historische waterkrachtcentrale. Na deze wandelingen zijn we naar Golden Bay Kiwi Holiday Park gereden om onze tent op te zetten. Daarna zijn we naar Wharariki Beach gereden, met een tussenstop bij een ‘lookout’ bij Farewell Spit. Bij Wharariki besloten we eerst het strand te verkennen. Op een bordje stond dat we zeeleeuwen met hun pups konden zien. Na zo’n 20 minuten wandelen konden we dit met eigen ogen aanschouwen. Het bordje gaf aan dat je ze uiteraard niet moest achtervolgen. Toch konden we erg dichtbij komen (enkele meters) en het duiken en elkaar achter na zitten waarbij ze ondertussen hun zwemkunsten verfijnden was prachtig om te zien. De zeeleeuwpups gaven hun eigen invulling aan de regels en besloten ons achterna te rennen terwijl ze hun tandjes lieten zien. Toen de vloed op kwam en we terug liepen besloten we ons avondeten op de camping klaar te maken.

Deze woensdag wilden we een flinke slag maken van Golden Bay naar Punakaiki. Onderweg zijn we nog wel met een gids de Ngarua Caves in geweest. Hier konden we de goed bewaarde beenderen van de inmiddels uitgestorven Moa (een soort Struisvogel) zien. Deze vielen schijnbaar af en toe door gaten in de bodem naar beneden en konden geen weg meer uit de grot vinden. Ook waren er de gebruikelijke stalagmieten en stalactieten te vinden. Op een bepaald punt bevonden zich stukken glas in de grotwand die werden gebruikt om aan te tonen dat aardbevingen niet doordringen tot in de grot. Vanaf de Ngarua Caves was het nog zo’n 4 uur rijden naar Punakaiki. In de buurt van Westport werd op een verkeersbord aangegeven dat de komende 90 km geen tankstation zou worden aangetroffen. We besloten een stukje terug te rijden naar Westport om daar te tanken. Daar hebben we onze plannen iets gewijzigd en gekozen voor een overnachting op Top-10 Seal Colony Holiday Park ($19,- pp). Deze late wijziging pakte nog niet zo verkeerd uit. De camping was super, evenals de douche. De volgende ochtend begonnen we met een wandeling (1 uur return) van Cape Foulwind (vanaf de vuurtoren) naar de zeeleeuwen kolonie. De zeeleeuwen lagen te luieren op de rotsen en enkele waaghalzen trotseerden de woeste golven van de zee die deed denken aan een wildwaterbaan. Hierna zijn we van Westport naar Punakaiki gereden. Deze route werd aangestipt als ’s werelds top-10 route voor wegen langs de kust. Gelukkig konden we nu dus bij daglicht rijden en hadden we ruim de tijd om van het landschap te genieten. Tegen het einde van de middag kwamen we aan op Punakaiki Beach Camp ($16,- pp), waar we twee nachten zouden verblijven. ’s Avonds hebben we op 5 minuten lopen van de camping glowworms bekeken bij Caverns. Van te voren had ik Jantina wijs gemaakt dat de glowworms lawaai slecht konden verdragen en dat je daarom heel stil moest zijn om ze niet weg te jagen. Totdat ik vertelde dat dit een grapje was kon ik dus mooi genieten van de rust.

De volgende ochtend zijn we begonnen met de Truman Track, een wandeling van een kwartier door een bos met drie verschillende vegetatiestroken uitkomend bij de kust. Hierna hebben we de Pancake Rocks en de Blowholes bezocht. Over de golven en het hoog opspuitende water was met het zonnige weer veelvuldig de regenboog te zien. Hierna zijn we de Pororari/Punakaiki River Track gaan lopen. Helaas hield deze na een kwartier wandelen al op bij een bord dat waarschuwde voor dinosauriërs. We besloten dan maar een andere wandeling te doen: de Fox River Cave Track (anderhalf uur). Deze ging na drie kwartier lopen door een redelijk diepe beek en omdat we hier niet echt op voorbereid waren en het al tegen het einde van de middag was hebben we op dat punt lekker in het zonnetje gezeten voordat we terugkeerden. Het was tijd voor een wat langere wandeling van ongeveer vier uur en we besloten hier naar te informeren bij de I-site in Greymouth. Ze gaven ons een aantal opties voor wandelingen. We besloten verschillende wandelingen te doen en zijn begonnen met de Tunnel Track (20 minuten), via twee tunneltjes door een bos. Hierna hebben we de German Gully Pack Track en de Goffs Track gelopen (anderhalf uur). Het mossige en sprookjesachtige bos met verschillende soorten paddenstoelen gaf me voor het eerst het gevoel dat de herfst was aangebroken. Na deze wandeling hebben we nog de Blue Spur Bushwalk (1 uur) gedaan. Dit bos had met het vorige gemeen dat het zich in een (voormalig) goudwinningsgebied bevond, te zien aan de vele restanten van tunnels en oude mijnschachten. De tent hebben we weer eens op een DOC camping ($6,- pp) opgezet bij Lake Mahinapua. De volgende ochtend begonnen we met drie korte wandelingen rondom de camping en Lake Mahinapua: Bellbird, Swimmers Beach en Joe Track. Daarna hebben we bij de I-site in Hokitika een tour op de Fox Glacier geboekt, waarna we naar Fox zijn gereden. Bij Top-10 Fox Holiday Park ($20,- pp) hebben we een handwas gedaan, gegeten en een lekkere warme douche genomen. De volgende dag gingen we relatief vroeg uit de veren om bij Lake Matheson een spiegelbeeld te kunnen zien van Mount Cook. Daar aangekomen bleek je eerst een stuk te moeten wandelen. Omdat we daar geen tijd voor hadden zijn we, na het opruimen van de tent naar ‘Fox Glacier Guiding’ gereden voor een dagtour over de gletsjer. Binnen twee dagen hadden we het zomerse weer ingeruild voor de herfsttinten in het bos, die we vandaag omruilden voor de winterse gletsjer. Onze gids Duncan legde ons uit wat we konden verwachten en paste ons het nodige materiaal aan zoals crampons, mutsen, regen/wind dichte jassen en ‘boots’. Voor mij volstonden mijn eigen kistjes, waar de crampons onder konden worden gebonden. Het weer was gelukkig compleet tegenovergesteld aan de voorspellingen: de lucht was helder en in een stralend zonnetje liepen we met een groep van 12 personen de voet van de gletsjer op. Tijdens de tocht op de gletsjer wees Duncan ons op alle bijzonderheden zoals diepe gaten en spleten in het ijs. Ook voor hem was het zoeken naar de juiste route omhoog, aangezien het ijs altijd in beweging is en hij al een tijd niet meer naar boven was geweest. Bovendien was recent een aanzienlijk deel van de route compleet ingestort door verzakkingen van het ijs en rotsen. Zodra we de ijsgrens bereikten was het onmiddellijk een stuk kouder door de wind die daar de hoek om kwam. We mochten echter niet klagen, aangezien het droog was terwijl op de gletsjer zo’n 10-15 m regen per jaar valt. We zijn een flink stuk omhoog gelopen voordat we hebben geluncht en weer omkeerden. Ongeveer om 18:00 uur waren we weer beneden, flink later dan de aangekondigde 16:30 uur. Dit kwam omdat we geluk hadden dat er vandaag zoveel te zien was. De tent hebben we opgezet op een gratis DOC camping aan zee op 20km van Fox (Gillespies Beach).

Over een paar uur stap ik in het vliegtuig. Jullie hebben nu in ieder geval wat te lezen, de rest van mijn rondreis volgt later.