First week + weekend trip

27 October 2013
Na een goede eerste nacht (geslapen van 19:00-07:00 uur) was er die zondag meteen de mogelijkheid om naar Wellington (hoofdstad New Zealand) te gaan. Mijn huisgenoot Sandeep ging daar naar het Indian Diwali festival of Lights. Ik kon samen met een Nederlandse wetenschapper van AgResearch (Arjan Jonker) daarheen en besloot het maar te doen. Onderweg kreeg ik meteen een goede impressie van het land en het landschap; erg positief. De omgeving van Palmerston North is redelijk vlak en richting Wellington werd het meer heuvelachtig. Op het festival hebben we een aantal dans optredens gezien en er was onder meer muziek, een Indische markt en overal kon Indisch eten worden gekocht. Met Arjan ben ik die middag ook nog Wellington in geweest en zijn we met de Cable Car (een soort kleine tram getrokken door een dikke stalen kabel) omhoog gegaan om wat van het uitzicht over de stad en de botanische tuin te kunnen zien; wederom erg mooi. Onderweg naar huis was het even zoeken naar de juiste weg, vanwege de vele eenrichtingswegen. We besloten halverwege even naar een fastfood restaurant te gaan (Breakers). Het personeel bleek niet zo ‘fast’, het duurde een uur voordat mijn kiwiburger op tafel stond. Al met al was het een mooi dagje en had ik op dag 1 al de hoofdstad gezien.

29 October 2013
De gehele dag was ik overtuigd dat het maandag was, vanwege het feit dat de voorgaande en daadwerkelijke maandag een ‘holiday’ was. Achteraf bleek de 29e dus een dinsdag te betreffen. Maar goed, slap gelul. Deze dag was anders dan mijn eerste dagen, te voelen aan wat gezonde spanning. De hele maandag deed het internet het niet terwijl ik nog in afwachting was van antwoord op mijn e-mail over de eerste date met mijn begeleider. Omdat ik geen idee had wat het antwoord (tijd en locatie) was besloot ik maar gewoon in alle vroegte naar de universiteit te gaan. Evelien (huisgenootje) was maandagavond weer teruggekomen van haar weekend trip. Via wat ouderwetse post-it-briefjes op haar deur en op het aanrecht zijn we overeengekomen dat we dinsdagochtend samen naar Massey University zouden fietsen. Zij kon me dus mooi de weg wijzen ;) Midden in de nacht zag ik echter weer What’s Appjes op mijn mobiel en toen heb ik mijn mail gecheckt; ik mocht ’s ochtends op elk tijdstip binnenlopen.

Na wat problemen met mijn fiets zijn we dinsdagochtend vertrokken. In de ‘vet tower’ (gebouw voor veterinairen) zou ik mijn begeleider gaan ontmoeten. Na wat dwalingen door het gebouw is me dat gelukt. Ze heet me welkom, legt me uit wat ik ongeveer kan verwachten en helpt me bij het regelen van een aantal formaliteiten. Hierna krijg ik samen met Sanne (een Veehouderij studente van de HAS Den Bosch) een tour in en om het gebouw met veiligheidsvoorschriften door haar begeleider Penny Back. Dit bestond onder meer uit een uitleg over hoe te handelen in geval van brand(oefeningen) of aardbevingen :P.

Even ter zijde, ik ben officieel een ‘intern’ bij Massey University. Stage dus, waarvan onderdeel is dat ik een klein onderzoek doe binnen een groot project. Echter, de bouw van de ligboxenstal (jaja, ze gaan hier huisvesting voor de koeien bouwen, niet uniek maar wel bijzonder voor Nieuw Zeeland) heeft flinke vertraging opgelopen. Volgens mij heb ik zelfs iets opgevangen over een jaar(!!) ‘delay’. Laten we maar zeggen dat mijn vlucht gelukkig voorspoediger was verlopen. Natuurlijk lopen grote bouwprojecten wel vaker vertraging op, maar nu zou het ook een typisch geval van de Kiwi-mentaliteit kunnen zijn. If it’s not finished today, we’ll just leave it for tomorrow. Het gevolg van de vertraging en de onzekerheden rondom het project is dus dat ik momenteel totaal nog niet met het aan mij toegewezen experiment bezig ben. De verwachting is dat de koeien over 6 weken de stal mogen betreden… ongeveer… Ook een aanzienlijk aandeel van de stage betreft het meelopen met allerlei onderzoeken die lopen gedurende de periode dat ik hier ben. Hierin slaag ik tot nu toe ruimschoots. Op deze dag heb ik Jennifer Burke, Penny Back, Sanne, Sarah Pain en Christine Christensen ontmoet.

30 October 2013
Deze ochtend nam mijn begeleider me mee naar Farmlands, vergelijkbaar met De Welkoop in Nederland (het rook daar werkelijk freeky hetzelfde). Daar kocht mijn begeleider voor mij een paar laarzen, 2 paar overalls en een rain-coat waarvan ik hoop dat de aankoop overbodig is. Ik heb werkelijk nog nooit zo snel geshopt, na 2 minuten stonden we weer buiten. We hadden ook wat haast omdat ik een presentatie met een Farmer Focus Group (deelnemende partijen: Massey University, DairyNZ, AgResearch en een groep boeren) zou bijwonen op No 4. Dairy Farm, de boerderij waar mijn project plaats gaat vinden. Hier heb ik ook Natalie Butcher ontmoet, zij is samen met Christine Christensen werkzaam binnen het project. De presentatie ging onder andere over de stand van zaken binnen het project en over wat huidige issues in de Nieuw Zeelandse melkveehouderij. Een belangrijk issue is frequente beweiding van grasland, wat in bepaalde perioden (droge zomer/herfst en natte winter/lente) leidt tot het weglekken van nutriënten (nitraat, fosfaat, meststoffen) naar de bodem. Simpel uitgelegd wordt aangenomen dat tegelijkertijd de grasproductie omhoog kan en de milieudruk omlaag door koeien minder frequent te laten grazen. Voorwaarden hiervoor zijn een verbeterde huisvesting voor het melkvee (=stal) en het invoeren van regelgeving waarmee ‘pugging damage’ (=schade op het grasland door frequente begrazing en een hoge veedichtheid/bezettingsgraad) moet worden voorkomen. Na de presentatie zijn we nog een rondje door de toekomstige stal gelopen. In de stal is ook een ‘scraper’ (mestschuif) aangebracht, waarbij de mest op bepaalde punten in de stal wordt opgevangen. Veel ervaring met mestschuiven blijken ze nog niet te hebben; het schuiven begint vanaf de tweede box waardoor de vloer achter de eerste box altijd een zooi zal blijven. In de stal wordt ook nog gekeken naar verschillende typen boxbedekking, rover later mogelijk meer. Van thuis weet ik wel dat diepstrooisel boxen zeer koevriendelijk en wat minder vriendelijk voor de boer en zijn portemonnee zijn. Echter, als de koe het er beter op doet is dat natuurlijk weer plezierig voor de boer..

1 November
Deze dag heb ik bewust vrij gehouden van stage gerelateerde werkzaamheden. De dag ben ik begonnen met wat computerwerk en ik heb gezorgd dat ik voor de Kiwi’s voortaan op een Nieuw Zeelands nummer bereikbaar ben. Bij de Vodaphone heb ik een nieuwe SIM-kaart gekocht. Hierna ben ik naar de K-mart gegaan, vergelijkbaar met maar dan een stuk groter dan de Nederlandse Ac**on. Hier heb ik het nodige ondergoed, een aantal sokken en een wereldstekker gekocht. Nu was ik helemaal klaar voor het weekend. Thuisgekomen op mijn ‘crappy bike’ stond me een verrassing te wachten. In de garage stond mijn nieuwe fiets! Blij als een kind was ik, volgens een van mijn huisgenoten. Voortaan kan ik dus op een comfortabele mountainbike (met werkende remmen) mijn weg proberen te vinden in en rond ‘Palmy’. Mijn huisbaas had trouwens ook al een nieuw bed aangeschaft voor mij. Dat zit dus wel snor.

2-3 November
Deze zaterdag vertrokken we vroeg voor een dagje hiken in het Pureora Forest Park met als einddoel een lunch bij een Waihaha hut. Het was gelukkig mooi weer en onderweg werd over van alles en nog wat bij gepraat. Veeteler Renske Overeem (stage in de buurt van Hamilton) was ook mee, erg gezellig. Naast Renske waren Evelien te Brinke, Sanne van Beers, Natascha Strobinger (Austria), Gail Bornhorst (US), Krista Drechsler (US), Keisuke Goto (Japan) mee op deze weekendtrip. De route was niet al te zwaar (redelijk vlak, heen en weer 18km) en het lopen was een goede training voor de komende weekenden. ’s Avonds zijn we met de auto naar de Rainbow Lodge (hostel) in Taupo gereden en omdat niemand zin had in koken zijn we bij een Thais restaurant gaan eten. De volgende zondag werd een relaxte dag. Leuk om te weten is dat we reden over de Spa Rd (spreek uit: spa rood). We zijn naar de Wairakei Terraces and Thermal Health Spa geweest. Het betrof een soort badplaats met warm tot heet tot kokend water van een natuurlijke bron. Omdat het hier allemaal picobello was aangelegd kostte de entree hier $25,-. Het weer was super en de spieren die zich de dag ervoor nog flink hadden ingespannen konden nu helemaal bijkomen. Nadat we werkelijk een soort sponzen waren geworden en onze vingers net ribbelchips leken werd het tijd om weer te vertrekken. We zijn de Huka Falls (enorm woeste rivier) nog gaan bekijken en de kracht van het water was indrukwekkend. Om 16:00 uur zou een of andere dam open gaan om het water door te laten stromen en uiteraard moesten we dit zien gebeuren. Om 15:58 uur kwamen we bij de dam aan en we waren dus goed op tijd. Snel de auto parkeren en rennen naar de dam; op tijd! Wederom een enorme klap water, maar na afloop bleek de dam vier keer per dag te worden geopend. Zo bijzonder was het dus ook weer niet. Uiteindelijk was dit wel een heel leuk eerste volledig weekend in New Zealand.

Volgende keer meer!! See ya